SAHİH-İ İBN-İ HİBBAN Zvd

BABLAR    KONULAR  -  NUMARALAR

KİTABU’S-SALAT

<< 288 >>

83- Namazda Ağlamak

 

(:-522-:) Abdullah b. eş-Şihhir der ki: "Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in Mescid'de yanına varmıştım. Ayakta namaz kılıyordu. içinden hıçkırarak ağlıyordu.

 

- - -

İsnadı ceyyiddir. ibn Hibban 3/173 (1599), 2/66 (750), Ahmed, Müsned (4/25), Ebu Davud, sünen (904), Hakim (1/264), Beyhaki, SÜilen (2/251), Nesai sünen (3/13), Beğavi Şerhu's-Sünne 3/244 (729) ve İbn Huzeyme 2/53 (900) rivayet ettiler;

 

 

 

(:-523-:) Ata anlatıyor: Ben, Ubeyd b. Umeyr'le birlikte Aişe'nin yanına girdim. Aişe, Ubeyd b. Umeyr'e: "Seni bizi ziyaret etmenden alıkoyan şey nedir?" diye sordu. Ubeyd b. Umeyr:

 

"Ey anneciğim! (Bizden) öncekiler «Az ziyaret et, çok sevilirsin» demişler" karşılığını verdi. Aişe: "Şu tembelliğinizi bırakın" diye çıkıştı. Ubeyd b. Umeyr: "Bize, Resulullah Sallallahu Aleyhi ve Sellem'den görmüş olduğun en hayret verici şeyi haber ver" dedi. Ata devamla der ki: Bunun üzerine Aişe sustu. Sonra da şöyle anlattı:

 

Gecelerden bir gece olunca, Resulullah s.a.v.: "Ey Aişe! Beni bırak da bu gece Rabbime ibadet edeyim" buyurdu. Ben de: "Allah'a yemin ederim ki, doğrusu senin bana yakınlığını severim. Seni sevindiren şeyi de severim" dedi. Bunun üzerine Resulullah s.a.v. kalkıp abdest aldı. Namaz kılmak için durdu. O kadar çok ağladı ki kucağını ıslattı. Hz. Nebi s.a.v. oturmaktaydı. O kadar çok ağladı ki, sakalını ıslattı. Sonra yine ağladı, (o kadar çok ağladı ki) yeri ıslattı. Derken Bilal, O'na (sabah) namazının vaktinin girdiğini bildirmek için geldi. Resulullah s.a.v. onu görünce, ağladı. Bilal:

 

"Ey Allah'ın Resulü! Ağlıyorsun. Oysa Allah senin geçmiş ve gelecek günahlarını bağışlamıştır" dedi. Resulullah s.a.v.:

 

"Şükreden bir kul olmayayım mı? Bu gece bana bir ayet indi. O ayeti okuyup da onun hakkında tefekkür etmeyen kimseye yazıklar olsun! O ayet, "Göklerin ve yerin yaratılışında ... " (AI-i imran 190) ayetinin tamamıdır" buyurdu.

 

- - -

İsnadı sahihtir. lbn Hibban 620)